Emerytura to miesięczne świadczenie pieniężne przysługujące osobom, które przepracowały ustawowo określoną liczbę lat i osiągnęły określony wiek (wiek emerytalny). Finansowanie świadczeń emerytalnych może odbywać się według różnych systemów emerytalnych. Dwa najczęściej występujące to:

• System kapitałowy, w którym każdy pracownik w czasie swojej aktywności zawodowej odprowadza składki kumulowane i lokowane na indywidualnym, oprocentowanym rachunku bankowym. W momencie przejścia na emeryturę pracownik może dysponować całym zgromadzonym kapitałem (z odsetkami) lub comiesięcznymi świadczeniami, wypłacanymi dożywotnio, zaczerpniętymi z odsetek wygenerowanych przez kapitał.
• System redystrybutywny (repartycyjny), polegający na tym, że składki płacone przez osoby aktywne zawodowo trafiają do wspólnej puli. Następnie są wypłacane w charakterze bieżących świadczeń emerytalnych ludziom zakwalifikowanym do ich pobierania. 

System emerytalny w Polsce

Do 1998 roku w Polsce obowiązywał repartycyjny system emerytalny, w którym główną rolę odgrywał Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W styczniu 1999 roku, rezygnując z systemu redystrybutywnego i z wdrożenia drugiego popularnego systemu – kapitałowego – wprowadzono w Polsce całkiem nowy, 3-filarowy system emerytalny.

Wiek emerytalny

Wiek emerytalny, czyli wiek, w którym pracownik nabywa prawo przejścia na emeryturę, ustala się w oparciu o wiele czynników takich jak: koszty, wysługa lat, poziom zatrudnienia w państwie (wysokość przyrostu naturalnego, stopa bezrobocia, ilość siły roboczej na rynku), zabezpieczenie środków utrzymania. Wiek emerytalny różni się w zależności od państwa.